DİKİLİ
Aslında ilk durağımız Bergama olacaktı ama onca yolu geldikten sonra sıcak havada Bergama gibi bir açık hava müzesini gezmek kolay değildi tabii.
Dikili’de özellikle dinlenme amaçlı olarak iki gece kalmaya karar verdik. Her zamanki gibi yer iz bilmediğimizden 1 saat kadar öğlen sıcağında dolaşıp Dikili Sunset Hotel’de karar kıldık. O sıcak özellikle beni öyle bir çarpmış ki otele yerleşmeden önce bir çaybahçesine gidip serinlemeye çalıştık, zira odada klima yoktu. Ama buna mukabil, şu eski zamanların tavandan asılı duran pervanelerinden vardı- ki onun da bir işe yaradığı söylenemezdi.
Çaybahçesine gidip dönmemiz dahil Dikili’yi o ana kadar gördüğüm kadarı ile pek beğenmedim doğrusu. Otele dönüş saatimiz tatilcilerin genelde akşam yemeği vaktine rastgeldi herhalde. Epeyce kalabalık bir insan grubu giyinmiş, kuşanmış, süslenmiş yollara dökülmüş. Dışarıda yemek yiyecekler herhalde, diye düşündük. Öylesi yorgundum ki daha fazla dikkat etmedim.
Otelde genelde Türkler vardı, ancak Balkan ülkelerinden gurbetçilerde yoğundu. Yine aynı ülkelerden yabancılarda vardı. Ortalama aile tipi bir oteldi. Otelin bir de apart kısmı vardı ki o kısımları ailecek gelenler, özellikle de gurbetçiler kapatmıştı.
Akşam yemekle çakışacak şekilde canlı müzik vardı. İki genç gitar eşliğinde Türkçe parçalar çalıp söylüyorlardı. Canlı müzik hoş oluyordu tabii ama Kemer’in dört dörtlük tesislerindeki konuklar gibi kıpırtılı insanlar değildi buranın müşterileri. Kalkıp eğlenmekten ziyade oturup dinlemeyi tercih ettiler.
10/08/2003, Pazar -2. gün
DİKİLİ
Dikili’de ikinci günümüz. Enerji toplama günü. Hem deniz kenarında yer bulamamaktan, hem de haftasonu kalabalığından kaçınmak amacı ile havuz başında yer edindik. İlk kez rastladığım bir şey de havuzun deniz suyu ile doldurulmuş olması idi.
Tüm gün havuzbaşı aktivitemiz yüzmek dışında kitap okumak oldu.
Akşam da aynı şekilde aynı gençler ile canlı müzik dinledik. Kah bir önceki parçalar kah yeni parçalar çalındı.
kuzey ege gezisinden
